Vietnam, de eerste impressie

Lieve familie en vrienden,

het eerste bericht uit Hanoi, hoewel we nu al in Ha Long zijn.

2 april 2014

Van Amsterdam naar Hanoi is best een lange reis. Maandag vlogen we om even over twaalf in de middag weg met Malaysia Airline naar Kuala Lumpur. Daar kwamen we vroeg in de ochtend (6.30) aan en moesten we de tijd doden met wat eten, drinken, lezen en een beetje suffen tot 9.50, de vertrektijd van de aansluitende vlucht aar Hanoi. Dat ging redelijk voorspoedig. Veel Franse pensionado’s aan boord die vast een stuk Franse geschiedenis gingen bekijken.
De visumprocedure in Hanoi ging van een leien dakje en rond 13.30 stonde we met de koffers buiten. Er was nog even geen bordje met onze naam dus namen we meteen de gelegenheid te baat om vast geld te wisselen. Wij ontwaarden onze chauffeur met het bordje en hij reed ons in bijna drie kwartier naar het hotel in de binnenstad van Hanoi. Hoe dichter bij de stad, des te meer brommers en scooters. Het verkeer stroomt als water om elkaar heen, auto’s, scooters, fietsen, bussen en natuurlijk veel taxi’s. Ik keek mijn ogen uit, Gemma dommelde een beetje weg, maar ja we hadden l bijna een etmaal niet geslapen.
In het hotel kregen we de mooiste kamer op de hoogste (11e) verdieping. Dat klopte wel. Maar na het aanzetten van de airco lekte het water uit het plafond van de badkamer. In deze kamer zat (want het was de beste) een tweede airco en die lekt niet. Zo hebben we het eerste vakantie (en dus zeer luxe) probleem opgelost. Na een uurtje slaap en een warme douche even gaan wandelen en meteen terecht gekomen in het hectische midden van de stad. Het lijkt alsof we op het Spui logeerden en even naar de Dam liepen (die drukte, maar dan vooral met scooters en taxi’s!) Een Vietnamees restaurant gevonden, want ook daar in het centrum barst het van de andere keukens en natuurlijk ketens als KFC. Heerlijk gegeten op een balkon (3e verdieping met uitzicht over het meer = De Dam). Vroeg naar bed.

Woensdag 2 april om 8.30 wachtte de gids, Lam, op ons. Lam had een heel programma voorbereid, te beginnen met een bezoek aan het mausoleum van Ho Chi Min. Hoewel, wisten wij, de man zelf in zijn geboorteplaats begraven wilde worden, koos de regering toch voor opbaren in een mausoleum. Dus in de rij met veel schoolklassen. Veiligheidscontrole, verboden te fotograferen, veel militairen, erewachten, en zelfs een onwel wordend meisje. Na een half uurtje liepen we zwijgend langs de opgebaarde Ho. Ne zo onbeweeglijk als de vier soldaten die de wacht hielden. Daarna een bezoek aan het Ho Chi Min Museum, met zijn eenvoudige woonruimte en zijn werkhuis aan het meer met bunker om te schuilen voor de Amerikaanse bombardementen.
Rond de lunch brachten we een bezoek aan het etnografisch museum, Vietnam heeft rond de zestig verschillende bevolkingsgroepen met allemaal eigen cultuur en gewoonten. En dat kan daar allemaal! In de tuin van het museum heeft men authentieke woningen van verschillende bevolkingsgroepen nagebouwd. Die mochten we, schoenen uit, bekijken. Mooi.
Onze gids stond erop dat we een bezoek brachten aan het Museum van het Leger. Begrijpelijk, want het grootste deel van dit museum gaat over de geschiedenis van Vietnam vanaf het einde van de 2e wereldoorlog. De opstand tegen de Fransen en de overwinning in 1954, de korte periode van vrede en daarna de deling van het land en de oorlog die de Amerikanen met het Zuiden voerden tegen het communistische noorden. Schokkende beelden van de bombardementen en het ontbladeren van de bossen met Agent Orange, nu nog ruim 40 jaar na dato zijn er plekken in het land waar nog steeds niets groeit. Zowel bij het mausoleum als in het museum veel beelden en aandacht voor de protesten in het buiteland tegen de Amerikaanse betrokkenheid bij deze oorlog.
Daarna een bezoek aan een groot tempelcomplex gevolgd door een theatervoorstelling: de watermarionetten show. Poppenspel in een vijver op het toneel. (hoe doen ze het) kleurrijk en heel bijzonder.
Even rusten en daarna een door onze reisagent aangeboden traditioneel Vietnamees diner in een authentiek restaurant. Het eten was goed, maar we moeten nu van de ‘springrolls’ af want die hebben we nu al bij elke maaltijd gehad. (weer een luxe probleem!)

Volgende keer meer,

warme groeten van Nic en Gemma