Yudanaka, wintersport in de lente

Dag allemaal,
deze keer vanuit Yudanaka, waar de wind aanwakkert en het straks gaat regenen. Maar vanochtend was het een graad of 17.

Donderdag 4 april, met de taxi naar Shin Osaka voor de trein. Vanzelfsprekend ging dat weer op rolletjes. Als de conducteur door de wagon loopt en via de schuifdeur het compartiment verlaat, dan draait hij zich om, buigt naar de reizigers en schrijdt verder.
Via twee overstappen aangekomen in Nagiso en daar een taxi naar de japanse herberg genomen. Maar goed ook want de naam stond er alleen maar in Japanse letters op. Wij waren er zo voorbij gelopen. Schoenen uit en slofjes aan. We mochten zelfs een kamer kiezen, en kozen voor het uitzicht. Ons werd alles over het Japanse bad uitgelegd: eerst douchen en afspoelen en das pas in het hete bad.
Wij zijn het dorp in gegaan om te lunchen. Boekweitnoedels zijn de lokale specialiteit. Daarna hebben we het advies van onze reishandleiding gevolgd en hebben we ons naar een pas op 800 m hoog laten brengen om vandaar terug af te dalen naar het dorp; een heerlijke wandeling. Moe maar voldaan kom je dan thuis en ik heb meteen maar van het bad genoten. Heerlijk opgefrist.
Om zes uur volgt het diner. Op je knieën voor kleine laktafeltjes. Op de tafel een prachtige uitstalling aan gerechten, die stuk voor stuk smakelijk waren (nou ja bijna). Je weet niet wat je eet dus eerste hap kan een smaaksensatie zijn. Inmiddels kennen we natuurlijk wel een aantal klassiekers als de tempura. De herbergierster legde alles keurig uit. Alleen dat zitten is wel even doorbijten.
Terug in onze kamer al vrij snel de bedden uit de kast gehaald en opgemaakt. Het zag er hard uit, en dat was het ook, maar we hebben beiden heerlijk geslapen. Het was vooral de stilte die ons goed deed. Om half acht ontbijt in dezelfde setting, ons eerste Japanse ontbijt. Tja, even was er het verlangen naar de bruine boterham met oude Beemster. Maar uiteindelijk bleek een stukje zalm en een kop misosoep goed te smaken.
Met de taxi weer terug naar Nagiso en met de boemel naar Nakatsugawa. Daar na een half uur wachten over op de sneltrein naar Nagano (van de olympische winterspelen 1998). Voor het eerst kwamen we met ruim 5 minuten vertraging aan. Het was zoeken naar de aansluiting want die was van een andere spoorwegmaatschappij in een ander (wel vlakbij) station. Bij het loket gebaarde de beambte ons op te schieten. Hij drukte mij een minipapiertje in mijn hand en weigerde het geld voor de kaartjes: doorlopen en straks betalen bleek de boodschap. We haalden de trein en kwamen tegen 13 uur aan in Yudanaka. De toeristeninformatie belde met het hotel en dat stuurde een busje om ons op te halen. Mooi hotel in Japanse stijl, met ook weer een Japanse kamer, maar nu wel met eigen bad en toilet.
Lunchen bleek moeilijk omdat het al laat was en veel restaurants gesloten bleken. Bij het station bleek er nog een open. De keus was niet groot, maar de eigenaar/kok/ober was meet dan behulpzaam en we maakten een goede keuze. Terug gewandeld door het dorp dat bekend staat om zijn ‘onsen’ dat zijn warme baden waar je gezellig in kunt gaan zitten (na je te hebben gewassen). Ons hotel heeft ook zijn ‘onsen’. In de informatie las ik dat je op het dak gebruik kon maken van een privé ‘onsen’. Dat hebben we gedaan, want anders moesten we gescheiden en dat is minder leuk.
Kortom wij hebben op het dak in een heet bad gezeten, met uitzicht over de stad. Super!
Om 7 uur het diner. Op de tafel stonden weer kommetjes en schaaltjes met ondefinieerbare gerechtjes, maar lekker was het allemaal. Deze keer stond er een boomstammetje met paddenstoelen. Die moest je eraf plukken en dan grillen boven een vlammetje. Er was ook een kommetje bouillon waarin je een soort bacon en verschillende groenten kon koken. Kortom weer een bijzondere ervaring.
Zaterdag 6 april. Na het ontbijt met het busje van het hotel naar de ingang van het ‘Monkey Park’ gebracht. Na 20 minuten omhoog lopen bereikten we de echte ingang, die met het loket. Voor 500 Yen p.p. mochten we deze apen bekijken. Zij leven in het bos en de bergen eromheen en komen overdag naar de rivier en de warme bron, mede voor ons genoegen. Het is absoluut fotogeniek. Twee uur later werden we weer opgehaald en teruggebracht naar het dorp. Dat maakte gisteren al een beetje uitgestorven indruk, maar op zaterdag is het al niet beter. Op zoek naar een restaurant kwamen we in een ‘onsen’ terecht. De man achter de balie wees ons vriendelijk op een grote kaart met afbeeldingen van gerechten en daarna toonde hij ons een automaat met knopjes om aan te geven wat je wilde eten. Alleen bij de knoppen stond alleen tekst en prijs. Is goede raad duur? Misschien. Op de kaart stond een gerecht van 800 Yen en dat zag er goed uit. De automaat had 2 knoppen met 800 Yen. Op goed geluk op beide knoppen gedrukt en de kaartjes aan de kokkin afgegeven. Een mevrouw voor ons toverde via de automaat ook een glas bier tevoorschijn. Zij leerde mij het trucje ook en voilà, daar stonden 2 biertjes. Weer avontuur!
PS morgen begint de laatste etappe: Tokio!

Vanuit het winderige Yudanaka, de hartelijke groeten van Gemma en Nic