Kleine kater na Brazilië en nu in Paramaribo

Dag allemaal,
de titel is erger dan het lijkt, maar zondag is Gemma bijna beroofd. Hoe dat ging en goed afliep lees je hieronder.


Zondag 12 februari
Wel wolken, maar ook zon. Op weg naar het Museo des Artes. Op het plein was een markt van kunstnijverheid en daar even rond gekeken. Een zijstraat in, richting museum, maar dat was niet de goede, dus even een andere zijstraat in om het goede pad weer te vinden. En daar probeerde een junk Gemma van haar rugzak te beroven. Ik liep iets voor Gemma, maar zij schreeuwde en ik stormde er al roepend op af. Hij bleef trekken hoewel Gemma op haar rug op de grond lag. Mijn schoppen en slaan leidde er uiteindelijk toe dat hij losliet en wegrende. Pas toen kwam er wat actie van de omstanders. Het gebeurde vlak bij een soort medische post, maar daar mochten we niet eens even zitten om op adem te komen. Een mevrouw van iets verderop, die het geschreeuw had gehoord, nam ons mee en kwam met glazen water, ijsblokjes en jodium aanzetten. De schade viel mee, wat oppervlakkige schaafwonden. Geen buit, maar wel de schrik van je leven. We kregen heel veel goede raad over waar wel en waar niet te lopen. Onbewust hadden we het best goed gedaan, op dat ene zijstraatje na!
Na een kwartier hebben we onze tocht voortgezet en het museum bereikt. Daar is Gemma toch even rustig gaan zitten en heb ik de -niet heel bijzondere- collectie bekeken.
Fit genoeg om over de markt te wandelen en bij de vertrouwde plek aan de rivier een ijsje te eten.
Nog wat verder gelopen en een lunchplek gezocht (en natuurlijk gevonden).
Terug naar het hotel om te douchen en alle spanning en vermoeidheid kwijt te raken. Dat is nu bijna gelukt.
Onszelf getracteerd op een diner bij –een volgens mijn boekje- uitstekend Italiaans restaurant. Dat klopte helemaal. Dus konden we daarna heerlijk slapen.

Maandag 13 februari.
Vandaag is een beetje rare reisdag. We vliegen pas om 21.00 uur naar Paramaribo en we worden tegen 18.00 uur bij het hotel opgehaald. Onze kamer hebben we tot 15.00 uur.
Daarom zijn we na het inpakken van de koffer (wordt je heel handig in) nog even de stad ingegaan. Een boodschapje hier, een fotootje daar en voor we het wisten waren we weer bij de rivier. Geluncht en terug naar het hotel voor een snelle douche en uitchecken. Verder wachten we in de lobby, heerlijk koel en gratis internet. Daar van de gelegenheid gebruik gemaakt om deel 2 van Van Kooten en de Bie te zien. Keurig op tijd opgehaald en even over zes waren we op het vliegveld. De vlucht naar Paramaribo was met drie uur vertraagd. Dus het wachten begon opnieuw. Om 23.45 uur vertrok het vliegtuig. Dan kom je midden in de nacht 1.30 uur aan. We hadden Hennie van ons Guesthouse gewaarschuwd dat we vertraging hadden en er werd op ons gewacht. In een uurtje naar Paramaribo gereden(de bloemenstalletjes waren deze nacht open i.v.m. Valentijnsdag) Daar allerhartelijkst ontvangen en midden in de nacht het welkomstbiertje gedronken. Helemaal af om 3.30 naar bed.

Dinsdag 14 februari
Een beetje uitgeslapen en ontbeten. Er was pindakaas en het regende een beetje. Dat hebben we maar afgewacht. Wandelen naar de stad en meteen maar fort Zeelandia, dat toch op de route lag bezocht. Door naar de stad. Sommige van de oude houten gebouwen zijn goed opgeknapt en zitten goed in de verf, andere –ook oberheidsgebouwen, staan er verveloos en slecht onderhouden bij. Valentijnsdag is hier echt een ding. Overal kun je echte en kunstrozen kopen om je Valentijn te verwennen. Hetgeen geschiedde.
Door de Keizerstraat via de Heiligenweg naar de Jodebreestraat gelopen. Helemaal 1011. Mensen zijn ook hier aardig en maken graag een praatje. Wij ook. Nog even de houten kathedraal die net is gerestaureerd, van buiten bekeken en ons verwonderd over de moskee en de synagoge die vlak naast elkaar staan.
De temperatuur is aangenaam en de zon brak zelfs even door. Een mooi begin van onze laatste etappe.

Nog 2 verslagen en dan zijn we weer thuis.