Daag Paramaribo en nu weer thuis

Dag allemaal,

dit is het laatste verslag. Een beetje gaar van de vlucht en koud tik ik het laatste stukje op


Vrijdag 17 februari
Ja, we gaan fietsen, maar eerst met de taxi (voor €3,-) naar de fietsenverhuurder. Anders ben je al moe voordat je gaat fietsen. Op de Gazelle 4-speed de stad in. Eerst naar de houten kathedraal, die nu open was. De kerk is mooi gerestaureerd. Ik had mijn fototoestel vergeten, dus moeten we het met I-phone foto’s doen.
Daarna dwars door de stad naar het Surinaams Museum, op het randje van onze plattegrond. Uiteindelij gevonden, maar het bleek inmiddels een depot en een bibliotheek te zijn en dus niet open voor het publiek. Terug en op zoek naar koffie en fris. Er zijn maar een paar plekken waar je goede koffie kunt krijgen, anders krijg je Nescafé. Bij Tangelo was het gisteravond al gelukt en nu weer.
Op de fiets naar de lunch. Een prima Chinees deze keer met een perfecte vis van de dag.
Thuis om even uit te rusten en on line in te checken. Ook dat is gelukt.
Met de fiets naar het restaurant, Log House aan de rivier. Een romantische plek dus werd het een romantisch afscheidsdiner. Afscheid van de warmte, van Zuid Amerika, van alle aardige, vriendelijke en interessante mensen die we hebben ontmoet, maar ook een einde van 4 weken samen.
Het eten was goed en Europees geprijsd. Sterker de prijzen waren niet in SRD (Surinaamse Dollars) maar in echte USD ($). Dat was even schrikken en rekenen.

Zaterdag 18 februari.
Op de fiets nog even naar de centrale markt aan de Waterkant. Eigenlijk is het verschil met Ganzenhoef niet zo groot, alleen deze markt is groter. Maar ook in de Bijlmer zie je dezelfde vis.
Fiets terug gebracht en via de palmentuin naar de rivier om daar in de schaduw op een bankje te genieten van de laatste uren warmte.
Geluncht in een warung voor een fractie van het diner gisteren.
Naar het guesthouse, koffers pakken, douchen en na een hartelijk afscheid van Henny en Hennie, naar het vliegveld. Een fikse controle van je handbagage, alles moet open en je wordt, bij gebrek aan poortjes daar, gefouilleerd. Dan zit je in de vertrekhal en als je naar het vliegtuig gaat, moet de bagage weer door een scanner en moet je zelf door een poortje. Gemma piepte, waarschijnlijk de spijkers in haar nieuwe spijkerbroek.
We vertrokken ruim een kwartier voor schema. Gemma voelde zich niet echt lekker. Uiteindelijk hebben we ondanks de aangeschafte extra beenruimte, weinig geslapen. Om kwart voor negen waren we op Schiphol, eerst paspoort en snuffelhonden, dan de gewone paspoortcontrole en tot slot al je bagage weer door een scanner. De zogenaamde 100% controle.
Om 10.45 draaien we de sleutel van de voordeur om. Thuis naar vier heerlijke weken.
Wij hebben genoten (en geleerd) en dank voor al jullie (al dan niet openbare) reacties.
We zijn nog lang niet uitgepraat, maar dit was wel het laatste verslag.