Kurashiki, Naoshima en verder

Zalig Pasen vanuit Japan, waar je er verder niets van merkt.
Nog even een correctie op het vorige verslag, het dorp telt bijna een half miljoen inwoners! je leest er hieronder meer over.


30 maart een stralend blauwe lucht en ’s ochtends nog lekker fris. De rit met de metro naar het station hadden we al eerder gedaan, dus we kenden de obstakels die we met de koffer zouden tegenkomen. Taxi genomen. Ook leuk om te doen. 1280 Yen op de meter, ik gaf 1300 en kreeg 100 terug. De chauffeur had bij de oversteek lang moeten wachten en de meter was net versprongen, dus hij vond het niet eerlijk. Verbazing, kom daar in Amsterdam (of waar in Europa) eens om!
Met de Shinkansen (de hoge snelheidstrein) naar Okayama. Fantastisch. Anderhalf uur genieten. Als er eenzelfde trein tegemoet komt dan schudden de treinen even, verder zoeft het alleen. In Okayama stapten we over op de lokale boemel die ons in 18 minuten naar Kurashiki station bracht. Vandaar was het 10 minuten lopen naar het hotel. De koffers afgegeven en meteen het historische centrum in om te lunchen. Er was een wachtrij bij het restaurant (goed teken) en ik mocht mijn naam opschrijven. Buiten in het zonnetje gaan zitten en na een kwartier werden we uitgenodigd om naar binnen te komen. Deze keer hadden we vis-curry. De sea food lunch die buiten stond aangekondigd bleek niet op het menu te staan.
Na de lunch even een kleine siesta en toen weer op pad. Het centrum van Kurashiki is een soort Volendam. In dit geval zijn oude pakhuizen opgeknapt en tot winkeltjes omgebouwd. Als je daar doorheen kijkt is het interessant om te zien hoe een dorp aan een kanaal zich in de loop der eeuwen kan ontwikkelen: rijstpakhuizen, daarna een bloeiende textielindustrie en de textielmagnaat heeft alles laten opknappen, diverse musea gesticht en zo een toeristische attractie neergezet. Het was mooi weer en daarom leuk om er te wandelen en zien hoe de mensen hier intens genieten van alle bloesem.
Voor het diner hebben we de Lonely Planet gevolgd: Iwakura, een ‘izakaya-style’ restaurant. Met als specialiteit vis uit de dichtbijgelegen ‘inland sea’ . Geen resevering, dus we moesten even wachten, 30 minuten zei de dame van ontvangst, maar binnen 5 minuten zaten we aan de counter, met zicht op de keuken. Koks met een witte jas aan, met daaronder overhemd met stropdas! Het eten was prima. LP raadde de mamakari, een soort sardine aan. Perfect.
31 maart, eerste Paasdag, maar daar is hier niet veel van te merken. Het is een gewone zondag en de meeste winkels zij dicht. Naar het station gewandeld om de trein terug naar Okayama te nemen. Daar overgestapt en via nog een overstap boemelden we naar de havenplaats Uno. Vandaar namen we de veerboot naar Naoshima. Bij de veerboot stond de shuttle naar ons hotel: Benesse House (op aanraden van Diet, waarvoor nu al dank) Benesse House vormt met het Benesse Museum een geheel, ontworpen door Ando Tadao. Natuurlijk waren we te vroeg om naar onze kamer te kunnen, maar we kregen meteen onze toegangskaarten tot het museum. Lopend door het gebouw, waar overal kunst staat of hangt, val je van de ene verbazing in de andere. Een prachtige blauwe wand met kleine glazen kubusjes, die het licht weerkaatsen. Je mag binnen niks fotograferen, maar nu even stout geweest. Via de beeldentuin met o.a. een werk van Karel Appel een objecten van Nikki de Saint Phalle, naar het museum. Daar geluncht en de tentoonstelling bekeken, werk van Yasuo Koniyoshi, een Japanner die in 1906 als 17 jarige naar de VS vertrok om kunstenaar te worden. Dat is gelukt, getuige de tentoonstelling. Terug naar het hotel en de kamer betrokken. Wat een design. Veel hout, schuifdeuren, van alle gemakken voorzien. Geen TV, want je bent hier om van de natuur te genieten. Vanuit je bed, uitzicht op zee.
We hadden al in Kyoto het restaurant besproken en bij het inchecken moesten we uit een viertal menu’s een keuze maken. Dat is het nadeel van de super georganiseerde boel hier. Maar wellicht het enige. We gaan straks proeven of we de juiste keuze hebben gemaakt.
Geen twijfel mogelijk. We hadden een 7 of nog meer gangen menu, met de meest wonderlijke en smakelijke gerechten. Ik heb ze bijna allemaal gefotografeerd, omdat het echte plaatjes waren. Na het diner vroeg de ober of hij het transport mocht regelen en er kwam een busje voorrijden dat ons weer naar het hotel bracht. Het ademt allemaal rust, stilte en een zekere luxe. Voor Pasen een goede ambiance.

Morgen naar Hiroshima

Groeten, en dank voor alle reacties, Nic en Gemma