De eerste indrukken

De reis.
Natuurlijk wisten we dat het lang zou duren. Om ca 9.45 stapten we het vliegtuig in en om 24.30 stapten we er weer uit; de zuivere vliegtijd was 13,5 uur. De extra beenruimte die we toch maar hadden aangeschaft kwam goed van pas. Het is een hele zit en de hele tijd naar een klein schermpje kijken is ook niet alles. Buiten zie je vooral veel zee: de Atlantische Oceaan. De purser sprak de passagiers aan het einde toe als de helden die dit hadden volbracht. Tja, dan krijg je applaus bij de landing! (al heel lang niet meer meegemaakt)
Eindelijk weer eens een stempel in je paspoort.
Buiten stond iemand met een bordje: ‘Frederiks, Dominicus’. Deze man bracht ons naar het hotel. Het vliegveld ligt een flink eind buiten de stad en hij verwachtte over de afstand van 35 km zo’n 40 minuten te doen. Dat viel een beetje tegen, want midden op de autopista was een demonstratie voor (als ik het goed heb begrepen) hogere lonen. De politie leidde al het verkeer via de afslag de stad in en onze chauffeur zocht via wat sluipwegen een andere stadssnelweg om ons naar het centrum te brengen. Hotel Art ligt in de wijk Recoleta, voor de kenners: dat is naast de populaire wijk Palermo. Om 2.30 NL tijd=22.30 lokale tijd draaide ik de sleutel van de kamer om. Moe, maar voldaan. De langste etappe van de reis was volbracht.

24 januari
Vanochtend om 9.00 uur opgestaan, ontbeten en om 10.30 waren we op weg voor de eerste echte ontmoeting met de stad. Gistereavond zei ik onderweg al tegen Gemma dat het net Parijs leek (de brrede boulevards, met soms wel 6-8 banen voor de auto’s. Vandaag zagen we dat er dan minstens 2 banen zijn gereserveerd voor bussen en taxi’s met passagiers. Zeker in het centrum wemelt het van de taxi’s, de eerste observatie. De tweede had mijn reisgids al voorspeld: Buenos Aires betekent ‘schone lucht’. Dat was vast zo toen de stad werd gebouwd, maar nu met al het verkeer, houdt je je adem in als je bij een oversteekplaats staat te wachten en er komen een paar stadsbussen of een zware vrachtauto voorbij.
We zijn van het hotel naar het echte centrum gelopen: de Plaza de Mayo (bekend van de dwaze moeders). Daar staat ook het regeringsgebouw(Casa Gobierno), daarom liepen die moeder daar natuurlijk, en de kathedraal. Het is geen stad van ah en oh, maar er staan prachtige gebouwen uit de periode 1880-1930. In Buenos Aires werd al in 1913 de eerste metrolijn aangelegd!
Wandelend door de stad, komt er af en toe een flard tangomuziek uit een cd-winkel op je af. Tangscholen zijn er te over, maar ons verblijf is te kort om zelfs maar een verkorte snelcursus te overwegen.
In het begin van de avond is het nog licht en overal zitten mensen op terrasjes te kijken naar de anderen die er langs lopen. Ik zag overigens langs de straat mensen in dezelfde werkkleding de vuiliniszakken open maken en er plastic flessen en andere ‘waardevolle’ spullen uit halen. Een soort afvalscheiding voor je deur. In Sofia doen zigeuners dat en elders in de wereld gebeurt dat op de stortplaatsen. Maar dit is een nieuwe variant.