De eerste impressies van Rio

Dag allemaal,

Van jullie kou naar onze warmte.

Vrijdag 3 februari
Gisteren heerlijk gegeten bij een Thais/Japans, maar natuurlijk ook Braziliaans, restaurant. Een mooie ambiance, en vooral veel jonge Brazilianen die daar met z’n tweeën een gezellige avond hadden. Deze oude Nederlanders hadden ook zo’n avond.
Om 8.45 stond Eugenio al voor de deur en even later waren we op weg naar het vliegveld. De files stonden net als thuis vooral de stad in, en ook net als in NL 1 persoon in 1 auto. Volgens Eugenio gaat er een metroringlijn komen die in 2016 klaar zal zijn. Mijn verhaal over de NoordZuidlijn kon hij niet geloven.
De vlucht naar Rio verliep voorspoedig, we gingen 10 minuten voor tijd weg en kwamen 20 minuten vroeger aan. Koffer gepakt en daar stond Mariana die ons naar de auto bracht. Een uurtje later waren we in het hotel in hartje Copacabana, loop je een kwartiertje door dan ben je in Ipanema.
Loopt alles op rolletjes, dan blijkt je reservering zoek. De vrolijke gerant verzekerde ons dat alles in orde zou komen. Dus wij gingen lunchen in het restaurant en tegen de koffie kwam hij vertellen dat onze kamer gereed was.
Eind van de middag naar het strand (200m) gewandeld en snel terug naar de schaduw van de boulevard. Heen langs de boulevard, met veel politie op de hoeken van de straten, en terug door de straat van het hotel, die parallel aan de boulevard loopt. Dat duurde vanwege de winkels wat langer.
Terug in het hotel was zus Cisca (San Antonio USA) on Skype en samen de 60ste verjaardag van broer Frans doorgenomen en wat zitten giebelen over het weer in NL. Utrecht en Amsterdam per spoor onbereikbaar etc. Ons enige probleem is dat er geen thermostaat op de airco zit. Dus straks gaat de stekker eruit.
Gegeten in een restaurant dat werd aanbevolen door mijn Zuid Amerika Bijbel. Dit restaurant is 24 uur per dag open. We hebben goed gegeten en eindelijk Brazilaanse wijn (Cabernet Sauvignon) geproefd. OK, de wijnmaker begon in 1897 volgens de kurk, dus die weet wel hoe het moet.
Twee opvallende dingen: een pianist die á la Thelonious Monk wat zat mee te hummen en een groot TV scherm waar een telenovela (Braziliaanse soap) werd vertoond, met ondertitels. Veel mensen zaten niet tegenover elkaar, maar naast elkaar aan een tafel om maar niets te hoeven missen.
Dat gaan wij de volgende keer ook doen, omdat je zelfszonder tekst het drama begrijpt. Daarover volgt wellicht nog meer….

Zaterdag 4 februari
De eerste volle dag in Rio. Meteen maar het verste plan uitgevoerd: het bezoeken van het MAC, het Museu de Arte Contremporânea. Weer een ontwerp van Oscar Niemeyer. Na enig zoekwerk werd dat: wandelen naar de metro, met de metro naar de binnenstad, lopen naar de ferry en dan een klein half uurtje varen om aan te komen in Niterói (een half miljoen inwoners). Daar even de weg zoeken en met een kaartje van het toeristenbureau naar het museum gewandeld. Dat zat, mede door de warmte, Gemma even niet mee, maar met een colapauze hebben we het gered.
De belonig was groot. Een gebouw dat als een soort vliegende schotel op een heuvel aan zee balanceert. Van binnen en van buiten prachtig en een redelijke tentoonstelling.
Onder de voet van het museum zit de museumbistro met eenzelfde prachtig uitzicht en een goede kaart. (=Europese prijzen, maar voor de ambiance en het uitzicht moet je iets over hebben)
Terug met de bus en omdat de een half uur op de boot moesten wachten wat boodschappen gedaan.
De route naar huis in omgekeerde volgorde. Voor de metro hebben we inmiddels een soort OV-chipkaart. Het tempo voor ons was er nu wel uit en vlak voor het hotel hebben we, om de ergste hitte te koelen, een Italiaans ijsje genomen.
Rio is wel een soort chaos. Je ziet weinig bushaltes, maar overal stappen mensen uit en in, waarna de chauffeur wegscheurt. Onze reisgids raadt de bus af omdat de meest chauffeurs ‘Grand Prixneigingen’ hebben. De metro daarentegen is veilig, schoon en vooral koel. Dat is dezer dagen veel waard.